به نقل از «جام جم آنلاین»

فوشیا، سر به زیر زیبا

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۴۲۱۱۵

  رنگ‌های گل متنوع است و به رنگ‌های سفید، قرمز تیره، آبی، ارغوانی، نارنجی و سفید مایل به زرد وجود دار‌د. گل‌های دلفریب این گیاه نه تنها گلخانه‌ها بلکه سایبان‌ها و سردر منازل را در تابستان زینت می‌دهد. فوشیا را می‌توان مناسب برای پرورش‌دهندگان مبتدی گل و گیاه دانست؛ زیرا کاشتن آن آسان بوده و با مختصر مراقبت موفقیت در پرورش آن حتمی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نور
گیاه فوشیا به نور زیاد و کافی نیاز دارد.‌ نور مستقیم آفتاب را هم دوست دارد به شرط آن که هوا خنک باشد؛ بنابراین پر‌نورترین پنجره خانه جای خوبی برای قراردادن آن است؛ البته تابش نور خورشید در وسط روز برایش خوب نبوده و بهتر است پرده را بکشید تا او را از آفتاب مستقیم محافظت کنید. نور شدید در ظهر تابستان موجب بالا رفتن دمای گیاه به خصوص در ریشه آن می‌‌شود و نور ضعیف نیز باعث دراز و باریک شدن ساقه‌ها و افزایش فاصله برگ‌ها روی ساقه ‌و ریزش برگ‌ها و گل‌های آن می‌‌شود.

آبیاری
فوشیا نیاز به آبیاری زیاد و منظم دارد. در فصل‌های بهار و تابستان که زمان رشد گیاه است هفته‌ای دو بار آبیاری و در فصول پاییز و زمستان هفته‌‌ای یک‌بار برایش کافی است. دقت کنید در فصل رشد، این گیاه به آب کافی نیاز دارد و نباید اجازه دهید خاک آن خشک یا بر اثر آبیاری زیاد باتلاقی شود. توجه داشته‌‌باشید پس از گل‌دهی گیاه، آبیاری را کاهش داده و بین هر دو آبیاری سعی کنید خاک گلدان خشک شود . همواره زهکش گلدان را کنترل کرده و از باقی ماندن آب اضافی در آن جلوگیری کنید. شما همچنین می‌توانید مقداری محلول تقویتی به آب اضافه کرده و آن را به گیاهتان بدهید که در رشد او تأثیر به سزایی خواهد گذاشت.

کوددهی
این گیاه اغلب مواقع سال به شرط فراهم بودن شرایط، گلدهی می‌کند ولی عمده گل آن در بهار و تابستان است. با شروع گل‌دهی گیاه، آن را با موادغذایی مصنوعی طبق دستور سازنده هفته‌ای یک بار ( معمولا سه گرم در لیتر ) از اوایل فروردین تا اواخر تابستان تغذیه کنید و برای این‌که بوته گل‌هایی درشت‌تر داشته‌باشد، می‌توانید از کود کامل که حاوی نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سایر عناصر مورد نیاز گیاه باشد با توجه به شرایط و نژاد گیاه در بازه زمانی مناسب استفاده کنید .

دما
این گیاه به دمایی معتدل نیاز دارد. اگر دمای محیط در تابستان به بیش از ۲۶ درجه سانتی‌گراد می‌رسد، گلدان این گیاه را به مکانی سردتر منتقل کنید. نمونه‌ها و ارقام مختلف فوشیا عکس‌العمل متفاوتی در برابر سرما از خود نشان می‌دهند. از نمونه‌هایی که حتی تا ۱۲- درجه سانتی‌گراد را تحمل می‌کند تا نمونه‌هایی که تحمل دمای زیر ۱۰درجه را نیز ندارند، به چشم می‌خورد.  با فرارسیدن فصل سرما، این گیاه باید استراحت زمستانه خود را سپری کند. ابتدا باید شاخه‌های آن هرس شود سپس در مکانی کم نور و سرد که حدود ۱۰ درجه سانتی‌گراد دما دارد، نگهداری شود.

خاک
خاک مطلوب گل فوشیا باید دارای زهکشی مناسبی باشد. بنابراین زمانی که قصد کاشت و نگهداری این گیاه را در گلدان دارید، از دو مسأله مطمئن شوید: سبکی مخلوط خاک مورداستفاده و مناسب بودن منافذ موجود در زیر گلدان. مخلوط مساوی از پیت‌ماس، ورمی کولایت، خاک معمولی و مرغوب و شن، محیط مناسبی را برای ریشه‌های این گیاه می‌سازد. به‌کارگیری هفت تا ۱۰ سانتی‌متر پیت‌ماس یا کمپوست روی سطح خاک به زهکش محیط کاشت کمک می‌کند.

رطوبت
در فصل بهار هفته‌ای دو بار و در تابستان به‌صورت روزانه غبارپاشی کنید، به خصوص در درجات حرارتی بالا. اواخر تابستان این کار را به هفته‌ای یک‌بار کاهش دهید و در زمستان آن را متوقف کنید. توجه داشته‌باشید عمل غبارپاشی را در برابر تابش مستقیم خورشید انجام ندهید.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: گل گیاه آپارتمانی گیاهان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۴۲۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رفتار انسانی یک «اورانگوتان» برای اولین‌بار؛ تهیه ضماد برای درمان زخم!

محققانی که اخیرا به این کشف بزرگ دست یافته‌اند در مقاله خود می‌نویسند: "تا جایی که ما می‌دانیم، این مطالعه اولین مستند سیستماتیک درمان زخم فعال احتمالی با یک ماده گیاهی فعال بیولوژیکی در گونه‌های غیر انسانی است. "

به گزارش خبرآنلاین، چندین سال پیش، ایزابل لاومر، نخستی‌شناس موسسه ماکس پلانک و همکارانش یک اورانگوتان سوماترایی نر (Pongo abelii) به نام راکوس را مشاهده کردند که بیش از نیم ساعت را به تهیه، مصرف و استفاده مکرر از یک گیاه دارویی شناخته شده بر روی زخم باز روی صورتش اختصاص داد.

نر بالغ، که تخمین زده می‌شود حدود ۳۰ سال داشته باشد، چندین بار آب برگ‌های جویده شده را با انگشتانش فقط روی زخم‌هایش می‌مالید تا زمانی که زخم کاملا با خمیر برگ پوشانده شود. از آنجایی که او هیچ قسمت دیگری از بدنش را به این ماده آغشته نکرده بود، لامر و همکارانش معتقدند که او عمداً جراحت خود را درمان می‌کرد.

محققان این رفتار را در پارک ملی Gunung Leuser در اندونزی مشاهده کردند؛ آن‌ها سه روز پس از اینکه اولین بار متوجه زخم باز روی صورتش شدند که در درگیری با نر دیگر ایجاد شده بود، راکوس را در حال جمع‌آوری دقیق برگ‌های گیاه Akar Kuning (Fibraurea tinctoria) دیدند.

این گیاه از دیرباز در طب سنتی برای درمان زخم‌ها و سایر بیماری‌ها مانند دیابت، اسهال خونی و مالاریا استفاده می‌شده است.

تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی این گیاه نشان می‌دهد که آن خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی و آنتی اکسیدانی دارد که همگی برای بهبود زخم مفید هستند.

به این ترتیب، ممکن است راکوس به طور اتفاقی در حین خوردن گیاه به تسکین درد پی برده باشد، یا ممکن است این تکنیک درمان زخم را یاد گرفته باشد. در حالی که این رفتار قبلاً در گروه‌های محلی اورانگوتان‌ها مشاهده نشده بود، نر‌ها پس از بالغ شدن پراکنده می‌شوند، بنابراین ممکن است راکوس این ترفند هوشمندانه را از جمعیتی که در آن متولد شده بود، یاد گرفته باشد.

محققان خاطرنشان می‌کنند: «راکوس در سال قبل از این حادثه به تازگی رشد جنسی ثانویه خود را پشت سر گذاشته بود و به نظر می‌رسید سعی می‌کند خود را به عنوان یک نر مسلط جدید معرفی کند که از داده‌های رفتاری ما جمع آوری شده در این مدت منعکس شده است.»

لامر و تیم مشاهده کردند که راکوس در روز‌های بعد همچنان به خوردن این گیاه ادامه می‌دهد و هیچ نشانه‌ای از عفونت زخم مشاهده نمی‌شود. در ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۲ به نظر می‌رسید که زخم به طور کامل بهبود یافته و تنها یک زخم ضعیف باقی مانده است.

راکوس همچنین بیش از نیمی از روز را در طول دوره نقاهت خود به استراحت می‌گذراند که به طور قابل توجهی با دوره‌های استراحتی که محققان قبل از کشف زخم او مشاهده کرده بودند، متفاوت بود.

گزارش‌ها و شواهد حکایتی گسترده‌ای از خوددرمانی در سایر نخستی‌ها وجود دارد، از جمله شامپانزه‌هایی که مغز Vernonia amygdalina را برای درمان عفونت‌های کرمی می‌جوند و حشرات را روی زخم‌ها می‌زنند، اما ثبت چنین رفتار‌هایی به‌طور سیستماتیک دشوار بوده است.

اگر ثابت شود که گیاهان برای درمان زخم‌ها به طور کلی در اورانگوتان‌ها یا دیگر میمون‌های بزرگ استفاده می‌شود، ممکن است نشان دهد که شیوه‌های پزشکی انسانی ریشه در زمانی دارد که اجداد پستانداران مشترک ما در زمین پرسه می‌زدند.